Fear Factor

Амралтын өдрөөр охиноо паркад тоглуулдаг хүн боловооо. Миний багад хүүхдийн баяр болохоор ээж ааваасаа 10 төгрөг аваал парк руу гараад шидчихдэг байж билээ. Тэгээл бөөн оочерлож байж нэг юм тоглоомондоо сууна. Тоглоомон дээрээ бараг суунгуутаа л буучихаж байгаа юм шиг санагдаад дахин дахин тоглодог байж билээ. Сүүлд 6, 7 дугаар ангид ороод хавар намар ангиараа парк нээгдээгүй байхад тоглоомон дээр нь тоглодог байж билээ. Үнэгүй тоглочих санаатай. За тэр ч яахав.

Гол яриандаа оръё. Тэгээд охинтойгоо эхлээд Агаарын дугуйн дээр суулаа. Багадаа суух их л дуртай байлаа. Тэгсэн суугаал явсан чинь миний суусан тал руу унах гээд байгаа юм шиг сэтгэгдэл төрөөд явчлаа. Байяаа гээд буцах гэхээр нэгэнт гарчихсан болохоор ухрах боломжгүй боллоо. Жийлээ дээ. Дэнжигнээд хэзээ мөдгүй л тэр өндөрөөс унах гэж байгаа юм шиг аймаар байнааа.. Манай охин ч яахав баясаал яваад байна. Арай гэж явсаар байгаад барианд орлоо.

Дараа нь алсыг харагч дээр суув. Багадаа алсын харагч дээр суухгүй бол парк орсон гэж тооцдоггүй байвшд. Сууж аваал суудлаа эргэлдүүлээл, савлаж энэ тэр болгож хажуу дахь хүмүүсээ айлгаал бөөн юм болдог байж билээ. Миний урд 2 охинтойгоо явж байгаа франц эмэгтэй орлооо. дараа нь би суулаа. Суугаад жоохон дээшилтэл айдаст автлаа. Төмөр нь хяхтнан дуугарч үе үе яг юу нь юм бөө мэд тас няс гэсэн чимээ гарч хэзээ мөдгүй нурах гэж байгаа юм шиг санагдаад явчлаа. дээшилэх тусам элдэв бодол толгойд орлооо. Ер нь энэ засварт хамгийн сүүлд хэзээ орсийн бол, тороос энэ тэр нь тасараад харвах вий дээ, үй олон жил хүйтэн халуунд байсаар хэврэгшссэн төмөр араам нь нурчих вии дээ, энэ дүүжлэгдсэн бүхээг маань тасараад уначих вий дээ, нурвал яаанаа хаашаа харж үхэх вээ гэх мэт аймшигийн бодлууд толгойд ороод ирлээ. гол төмрөөс нь тас зуурлаа. Ийш тийш хартал нөгөө хэдэн францууд чинь бас яг гол төмрөөс нь тас зуурчихсан яг миний бодсон бодлуудыг бодчихсон айсан байртай сууж байна шүү. Хамгийн дээр нь гарлаа. ийшээ тийшээ харахаас ч аймаар байв. хөдлөхөөр л юу юугүй нурах гэж байгаа юм шиг бодогдооод ирлээ. Айсандаа нүдээ анилаа. Амьдрал нүдний өмнүүр жирийгээл өнгөрч байна. Тийм тийм юм хийх ёстой, тэгэх ч байсийн энэ тэр гэсэн бодлууд тасралтгүй хөврөнө. Хурдан л доошлох юмсан. Азаар доошилж байнаа. Гэхдээ улам их хурдан доошилохыг хүсэж байв. Азаар нуралгүй бууж ирэв.

Манай охин тэгсэн гинжин дээр сууя гэлээ. Багадаа гинжин дээр суугаал урд хойноос нь тийрээл, бие биенээ барьж авах гэж хичээгээл 2, 3-аараа холбогдоол эргэлдэж өгдөг байв. Ангиараа олуулаа бол бүүр ч урамтай. За тэгээл гинжин дээрээ суулаа даа. Охиноо тусад нь суулгаад бэхэлгээг нь хийлээ. Өөрөө урд талынх нь суудал дээр суулаа. Эргэж эхэлтэл миний хөл газар чирэгдэх гээд байхаар нь өргөлөө. Тэнд ер нь над шиг гинжин дээр суусан насанд хүрсэн хүн алгаа. Ганцаараа дэнхийгээл эргэлдлэээ дээ. Тэгсэн хэсэг эргэлдэж байснаа хурд нь нэмэгдээд ирлээ. Хурд нэмэгдэхийн хирээр айдаст автлаа. Нөгөө л танил хяхтнах, чихрах, тас няс гэсэн чимээ гараад ирлээ. Мотор нь улам аймшигтай хүрчигнээд эхэллээ. Ээ бурхан минь байяааа бууяаа хэмээн орилмоор байлаа. Харин охин маань баясаж байна гэж жигтэйхэн. Хэрэв энэ гинж нь намайг даахгүй тасарвал яана гэж бодлоо. Эргэн тойрноо харсан чинь дандаа л арзгар сэрзгэр юмнууд байв. Хэрэв гинж тасарвал тэдгээр зүйлс рүү нисч очоод зоогдох хувь заяа намайг хүлээж байв. Турж ч амжилгүй үхэх ч гэж дээ хэмээн бодлоо. Хурдан дуусаасай хэмээн бодлоо. Ажиллуудаг хүн нь хүн цөөхөн байсан болохоор өгөөмөр загнаж удаан эргэлдүүллээ. Энэ нь надад улам аймшигтай олон олон бодол бодогдуулахад хүргэж байв. Эргэлдэх зуураа арай чамай хойшоо хартал охин маань байдгаараа инээчихсэн явж байв. сэнсэрч үхдэгийн даваан дээр гинжний эргэлт саарч би гэдэг хүн газардав. Манай охин дахин өөр тоглоомон дээр сууя гэх вий гэж бодохоос айдаст автлаа. Манай охин:
– ааваа одоо Сүрприйзэн дээр сууя
– аавынх нь мөнгө дуусчлааа…